Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka

to choroba należąca do grupy tak zwanych neuropatii uciskowych czyli dolegliwości wynikających z ucisku na nerwy w tym przypadku kończyny górnej. Choroba ta dotyczy około 5% społeczeństwa, najczęściej pojawia się około 50 roku życia, trzy razy częściej u kobiet.

Odpowiednio wczesna diagnoza i operacja umożliwia powrót do całkowitej sprawności kończyny.

Kanał nadgarstka to tunel, przez który przechodzą struktury anatomiczne takie jak między innymi nerw pośrodkowy i ścięgna zginaczy. Wskutek stanów zapalnych, urazów czy przerostu więzadła poprzecznego nadgarstka dochodzi do niedokrwienia i ucisku nerwu pośrodkowego w kanale. Dochodzi do tego również w przypadku RZS czy u osób pracujących dużo fizycznie jak i np. przy komputerze. Zmiany te występują również w ciąży na skutek obrzęku struktur nadgarstka.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka zwykle zaczynają się od charakterystycznego bólu kończyny w nocy, następnie dochodzi drętwienie kciuka i palców: wskazującego, środkowego oraz połowy palca serdecznego. Pacjenci miewają problemy z wykonywaniem precyzyjnych ruchów ręką, nie mogą zacisnąć ręki w pięść, czują jej osłabienie, dochodzi do wypadania przedmiotów z ręki.  

Aby rozpoznać zespół cieśni nadgarstka należy wykonać tak zwane badanie EMG czyli przewodnictwo nerwowe, które określi stopień uszkodzenia nerwu i pozwoli na zakwalifikowanie do operacji.

Jest to ważne gdyż długotrwały ucisk na nerw powoduje  pogłębiania się jego zmian degeneracyjnych. W zaburzeniach długotrwających i nieleczonych może dojść do nieodwracalnego uszkodzenia nerwu.

U większości pacjentów, jedyną skuteczną formą leczenia jest operacja. Polega na wykonaniu małego nacięcie skóry i tk.podskórnej, uwidocznieniu troczka zginaczy i przecięciu go pod kontrolą wzroku/endoskopu. Powoduje to ustąpienie dolegliwości. Zabieg nie wymaga pobytu w klinice, jest zabiegiem bardzo skutecznym i bezpiecznym. Jest on wykonywany w znieczuleniu miejscowym i nie wymaga od pacjenta specjalnego przygotowania.

W początkowym okresie (6-8 tygodni) po zabiegu rękę należy oszczędzać i nosić na temblaku. Chodzi głównie o to, aby jej nadmiernie nie obciążać, nie nosić nią ciężkich przedmiotów.